Εστίαση και Social (media)
Η Αγγελική αισθάνεται νηστική στη τοποθεσία «Τα 15 Αδέρφια»
Μπορούμε σε δευτερόλεπτα να σκεφτούμε δεκάδες καταστήματα εστίασης που θα ζήλευαν την ινσταγκραμικότητα του Κουβανού στη Σίφνο, την αυθεντικότητα του ελάχιστα.
Όμως ας σταματήσουμε να μιλάμε με γρίφους και ας δούμε…
…τις περιπέτειες του φίλου μου του Σοφιανού, που έχει έναν all day χώρο: σερβίρει και διανέμει μαγειρευτά, πίτσα, κρέπα – ενώ και το κάρβουνο δεν σβήνει ποτέ στο μαγαζί του.
Όταν αποφάσισε να κάνει ένα προφίλ στα social, έβαλε τον ανιψιό που «ξέρει από αυτά», τράβηξε και δυο φωτογραφίες του μενού όπως-όπως, έδωσε κι ένα κατοσταρικό στη χορηγούμενη, έκανε μερικές αναρτήσεις και κάτι ψιλοκουνιόταν. Είχε κάποιο reaction, έπεσαν και μερικές παραγγελίες βεβαιωμένα από ανθρώπους που τον ανακάλυψαν εκεί, διοργάνωσε κι έναν διαγωνισμό μοιράζοντας πέντε σακούλες φαγητό που κέρδισαν άνθρωποι που δεν ξαναπάτησαν ποτέ στο μαγαζί. Και, μετά από λίγο καιρό, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Δεν δουλεύουν τα social».
Όμως στο ίδιο διάστημα συνέβησαν κι άλλα – και άσχετα με τα social – που χρειάζονταν διορθώσεις. Η καθημερινή επίσκεψη στη λαϊκή έγινε «έλα μωρέ, ό,τι έχει ο μανάβης». Ο τεμαχισμός του κρέατος αντικαταστάθηκε από έτοιμα πακέτα. Το ζυμάρι που ήθελε φροντίδα το άφηνε να «στρώσει με το ψήσιμο». Και φυσικά, ο άνθρωπος που ήξερε τα τηγάνια του έφυγε σεζόν και δεν τον αντικατέστησε ποτέ κανείς με την ίδια όρεξη.
Δεν ήμασταν εκεί για να του κουνήσουμε το δάχτυλο, ούτε για να αναπαράγουμε τη μηδενιστική ατάκα: «Όποιος έμπλεξε με την εστίαση, καταστράφηκε».
Ήμασταν εκεί για να τα πάρουμε όλα μαζί από την αρχή, από τη μέση ή από εκεί που ένιωθε ότι μπάζει νερά η κατάσταση. Γιατί καλά, χρυσά και άγια τα social, αλλά η μόνη τους δύναμη είναι να κάνουν viral ό,τι αξίζει να γίνει viral.
Έλα λοιπόν να αποκτήσουμε και μαζί αυτή την αξία.