Δε βγαίνει ο κόσμος έξω για φαγητό πια
ΤΡΑΠΕΖΟΚΑΘΙΣΜΑΤΑ
Μου έλεγε ένας φίλος μαγαζάτορας: Πάω στοίχημα ότι οι είκοσι έως τριάντα ετών είτε παρέες είτε ζευγάρια μαζεύονται και κλειδώνονται στα εφηβικά τους δωμάτια, και αν πεινάσουν ζητάνε από την κυρά του σπιτιού να τους τηγανίσει αυγά. Όπως επίσης και οι αντιπρόσωποι εταιριών με τους πελάτες τους κάνουν τα επαγγελματικά τους γεύματα με φουντούνια από το περίπτερο. Αλλιώς τέτοια αναδουλειά δεν εξηγείται.
Με καλεί φίλος Πέμπτη βράδυ στο μαγαζί του για ποτό και μου λέει: κοίτα κατάσταση, Πέμπτη βράδυ τέσσερα τραπέζια. Τα δύο φάτσες άγνωστες και τα άλλα δύο κάτι πελάτες κομήτες που σκάνε μια φορά το δίμηνο. Και δεν κατάλαβε ότι φταίει η έμπνευση που είχε να μην ανάψει όλα τα φώτα, ούτε το ότι δεν ανανέωσε την κάβα του γιατί «μωρέ ποιος θα μου ζητήσει ουίσκι σήμερα;». Ούτε βέβαια το ότι ο σερβιτόρος, που είχε κάνει κατάληψη στο καλύτερο τραπέζι και είχε αραδιάσει κινητά, τσιγάρα κτλ, και εξυπηρετούσε τους πελάτες όταν θυμόταν, αποτελούσε και τη θέα του καταστήματος.
Και με παίρνει τηλέφωνο την επόμενη το πρωί και μου λέει: Χθες όταν έκλεισα πήρα το αμάξι να επιστρέψω σπίτι. Χαμός από κίνηση. Μα καλά, τέτοια ώρα τι κάνουν όλοι αυτοί έξω; Και πέρασα από εκείνη τη γειτονιά με τις καντίνες και τα ουζερί και είδα αυτό που ούτε το Σάββατο το βράδυ δε συμβαίνει σε μένα.
Σου έχω καλά μαντάτα. Ο κόσμος βγαίνει. Όμως επιλέγει πλέον το πού και το γιατί. Το ξέρεις κι εσύ ότι βγαίνει. Από τους γνωστούς σου, τους φίλους σου, τα παιδιά σου και τα ανίψια σου.
Αν τώρα θες να δεις πώς θα τους κατευθύνουμε σε σένα, κάνε εγγραφή και συντονίσου.